لالایی ایرانی بخشی از ترانه های عامیانه و ماندگار و کهن ایرانی است که ریشه در گذشته های دور دارد. سراینده نخستین لالایی ایرانی مشخص نیست اما زبان ساده و نیز کاربردآن برای کودکان باعث شده است که از گذشته های دور درمیان مردم ایران باقی بماند. درباره خاستگاه لالایی ایرانی دیدگاه های گوناگونی وجود دارد و برخی آن را به آمدن آریایی ها به ایران منتسب می کنند. یکی از منابع قدیمی که اشاره ای به ترانه های ایران مانند لالایی ایرانی دارد، کتاب المعجم فی معاییراشعارالعجم است. برخی دیگر نیز خاستگاه لالایی ایرانی را سروده های اوستا می دانند. اگر شما هم دوست دارید که از لالایی ایرانی بیشتر بدانید همراه ما باشید و خواندن این مقاله را ازدست ندهید.
تاریخچه لالایی ایرانی در میان لالایی ها
لالایی ایرانی قدمتی به اندازه تاریخ کهن ایران زمین دارد. مضمون اصلی لالایی ایرانی، متنوع است و بیشتر به اوضاع اجتماعی واوضاع و احوال مردم و آداب ورسوم دوره های مختلف تاریخی اشاره دارد. در واقع با خواندن لالایی ایرانی اصیل می توانیم همانند خواندن یک کتاب تاریخی اطلاعات تاریخی درباره ایران به دست بیاوریم. این تنوع مضمون در لالایی ایرانی به دلیل ویژگی ادبیات شفاهی وعامیانه است . هرچه کشوری از لحاظ تاریخ و فرهنگ غنی تر باشد می تواند لالایی با مضامین گوناگونی نیز داشته باشد که ریشه تاریخی آن را بازگو می کند و لالایی ایرانی نیز یک از قدیمی ترین و اصیل ترین تاریخ ها و فرهنگ ها رادارد.
حس قشنگ شاعرانگی در لالایی مادران ایرانی
لالایی نوع آهنگین شعر است که سروده و خوانده می شود. دلیل نام گذاری لالایی به سروده های غلامان ودایه ها باز می گردد که برای نوزاد شعرمی خواندند و نام لالایی ازنام آنها به یادگارمانده است. لالایی پیوند دهنده روح مادروفرزند است. مادر هنگام خواندن لالایی کودک خود را نوازش می کند وبا تشبیه او به زیباترین مخلوقات و طبیعت، ازبدی زمانه شکایت می کند. شاعران اصلی لالایی مادران هستند که فی البداهه برای کودکان خود می خوانند. حتی مادرانی که از شعر چیزی نمی دانند وقتی درکنارکودک خود قرار می گیرند شاعر می شوند. لالایی تنها یک هنر می خواند و آن هنر مادر بودن است.
ادبیاتی که درلالایی ایرانی وجود دارد
لالایی ایرانی برگرفته از ادبیات شفاهی وعامیانه است. کلماتی که در لالایی ایرانی وجود دارد بسیار ساده هستند به شکلی که غالباً کودکان نیز آن را می فهمند. از این رو بسیاری از لالایی ها از نظر صنعت ادبی اشکال دارند وخارج از قواعد و قوانین ادبی و شعری سروده و خوانده می شوند. این ویژگی لالایی ایرانی شاید از نظرهنردوستان نقیصه ای به حساب بیاید اما خود نشان از اصالت و قدمت لالایی ایرانی دارد. زیرا برای صنایع ادبی می توانیم تاریخ شروعی را بیان کنیم اما لالایی ایرانی تایخ شروع ندارد.
زمان و مکان در ادبیات لالایی ایرانی
همانگونه که گفته شد درلالایی ایرانی مادران از زندگی روایت می کنند. آنها برای کودکان خود می خوانند و آنها را درلالایی به بهترین ها تشبیه می کنند. مادران در لالایی ایرانی، از کودکی کودکان خود شروع می کنند وبا نیم نگاهی به آینده کودکان خود، آنها را در لباس عروسی تجسم می کنند و لذت می برند. به همین دلیل روایت زندگی در لالایی ایرانی اززمان کودکی شروع می شود و تاجایی که مادر می خواهد ادامه می یابد. مکان نیز در لالایی ایرانی هرجایی می تواند باشد. اما باتوجه به ریشه لالایی ایرانی که به گذشته های دور می رسد، مکان درلالایی ایرانی از دشت و کوه شروع می شود.
جایگاه کودک در لالایی ایرانی
لالایی نوعی روایت و داستان شعرگونه است بااین تفاوت که شخصیت پردازی در لالایی به شکل داستان نیست. کودک در لالایی ایرانی، محوریت دارد. لالایی برای کودک خوانده می شود و قهرمان اصلی در لالایی ایرانی کودک است. داستان و سرگذشت درلالایی ایرانی برای کودک است و زندگی اوست که از کودکی آغاز می شود. از این رو اهمیتی که در لالایی ایرانی به کودک داده می شوداز عشق و علاقه مادری است . آرامشی که از خواندن لالایی نیز نصیب کودک می شود به دلیل احساس کودک از عشق و محبت مادری است.
