رنگ های انواع پچ کورد فیبر نوری چه تفاوتی دارند؟

پچ کورد فیبر که اغلب به آن کابل فیبر پچ یا فیبر جامپر می گویند، یک کابل فیبر نوری است که با اتصالات فیبر نوری (LC، SC، MTRJ، ST و غیره) در هر انتها خاتمه می یابد. پچ کورد فیبر را می توان بر اساس استانداردهای مختلف به انواع مختلفی طبقه بندی کرد، مانند حالت کابل فیبر، حالت انتقال، نوع ژاکت، نوع اتصال و نوع پرداخت. و پچ کورد فیبر و کاور سوکت شبکه نقش مهمی در اتاق سرور و مراکز داده ایفا می کند. خوب، برای ما غیرعادی نیست که انواع بسیاری از کابل های فیبر پچ را با هم مخلوط کنیم. خوشبختانه، کد رنگ پچ کورد فیبر نوری می تواند به ما کمک کند تا کابل فیبر پچ را از روی ژاکت، بافر، لوله، کانکتور و غیره تشخیص دهیم.

اگر تا به حال کابل های فیبر نوری و به ویژه کابل های فیبر نوری و  داخلی را دیده اید، احتمالاً متوجه شده اید که کابل ها دارای رنگ های مختلفی هستند. فیبر بیرونی از بیرون کمی سخت‌تر دیده می‌شود، زیرا اغلب مشکی با متن برای شناسایی است (مشکی برای محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش)، اما فضای داخلی اغلب در عکس‌های STH و بقیه اینترنت نشان داده می‌شود. در تئوری، می‌توانید کابل‌های فیبر نوری را هر طور که می‌خواهید کد رنگ کنید. در عمل، ANSI/TIA-598 وجود دارد.

کد رنگ پچ کورد فیبر نوری برای ژاکت بیرونی

ژاکت های بیرونی رنگی یا چاپ ممکن است در کابل های فیبر محل مانند پچ سیم فیبر استفاده شود. و یک استاندارد کد رنگ وجود دارد: EIA/TIA-598، که کدهای رنگ ژاکت را برای انواع مختلف فیبر تعریف می کند. رنگ‌ها فقط برای برنامه کاربردی نیستند، بلکه برای تعیین ویژگی‌های کابل نیز کاربرد دارند. تفاوت رنگ ها بر اساس سطوح مختلف فیبر OM و OS (Optical Multimode & Optical Singlemode) است. علاوه بر این، برای کابل فیبر نوری که فقط یک نوع فیبر را شامل می شود، می توانیم به راحتی آن را با رنگ ژاکت تشخیص دهیم. مگر اینکه در غیر این صورت مشخص شده باشد، روکش بیرونی کابل محل حاوی بیش از یک نوع فیبر باید از یک افسانه چاپی برای شناسایی مقادیر و انواع الیاف داخل کابل استفاده کند. به عنوان مثال، “12 Fiber 8 x 50/125، 4 x 62.5/125.”

این کد برای سازمان کابل داخلی پچ کورد فیبر به رشته‌هایی جدا می‌شود، که فیبرهای جداگانه درون ژاکت بیرونی هستند. طبق EIA/TIA-598، فیبرهای داخلی در یک گروه 12 تایی کد رنگی دارند و در جهت عقربه های ساعت شمارش می شوند. حداکثر 24 رشته مجزا را می توان به صورت آزاد تولید کرد و پس از آن، آنها را معمولاً به لوله هایی که هر کدام شامل 12 رشته است تقسیم می کنند. بنابراین دو حالت برای پچ کوردهای چند فیبر وجود دارد: برای کابل هایی که از چندین لوله بافر تشکیل شده اند که هر کدام دارای 12 رشته یا کمتر هستند. هر لوله با همان کد رنگ فیبر شماره گذاری یا رنگی می شود. برای کابل هایی که بیش از 12 رشته دارند، کد رنگ تکرار می شود. هر گروه 12 رشته ای به روش های منحصر به فرد دیگری مانند افزودن یک نوار یا برخی علائم خاص دیگر به گروه جدید شناسایی می شود.

کد رنگ پچ کورد فیبر نوری برای اتصال

کد رنگ رابط نیز بخشی از کد رنگ پچ کورد فیبر نوری است. از آنجایی که فیبرهای انتهایی سبک های مختلف پولیش وجود دارد، اتصال دهنده های سیم پچ فیبر برای شناسایی کد رنگی دارند. فیبر LC یکی از متداول‌ترین پچ‌کوردهای فیبر نوری است و خوشبختانه کد رنگی کانکتور فیبر LC کار سختی نیست. با این حال، با ظهور کانکتورهای فلزی مانند FC و ST، کدگذاری رنگ کانکتور دشوار می شود. بنابراین از چکمه ها یا صدف های رنگی نیز استفاده می شود. رنگ چکمه ممکن است در بین تولید کنندگان متفاوت باشد.

راهنمای کدگذاری رنگ پچ کورد فیبر نوری داخلی و معنای هر رنگ

مشخصات رسمی TIA-598 ارزش بررسی را دارد، اما برای کاربردهای غیر نظامی (مثلاً آنچه خوانندگان ما احتمالاً با آن مواجه می شوند) کدگذاری رنگ پچ کورد فیبر نوری به این شکل خواهد بود.

OM1 و OM2 به طور کلی در این مرحله کابل های قدیمی تری تجهیزات شبکه نگزنس در نظر گرفته می شوند. ما به خوانندگان خود پیشنهاد می کنیم امروز با OM4 / OM5 / یا OS2 شروع کنند. OM3 می تواند ارزان تر از OM4 باشد، اما تفاوت هزینه اغلب این روزها زیاد نیست. OM5، اغلب با قیمتی ممتاز فروخته می شود. اگر کابل‌های فیبر نوری نارنجی را می‌بینید، احتمالاً آن‌ها کابل‌هایی نیستند که می‌خواهید امروز نصب کنید.

در کد گذاری این کابل های OM3 و OM4 برای استفاده چند حالته هستند. اینها معمولاً به رنگ آبی هستند و تشخیص آنها از دور بسیار دشوار است. معمولاً روی کابل «OM3» یا «OM4» چاپ شده است.

همانطور که می توان تصور کرد، تشخیص OM3 و OM4 می تواند دشوار باشد. در نتیجه گاهی شاهد استفاده از بنفشه خواهید بود. ما می گوییم بنفش، اما بهتر است به آن “بنفش اریکا” گفته شود.

شاید تغییر بزرگ، مشخصات OM5 باشد که به گونه ای طراحی شده است که به مالتی پلکسی تقسیم موج کوتاه یا SWDM اجازه می دهد تا با استفاده از طول موج های مختلف نور از طریق فیبر، اتصالات 100 گیگابیت بر ثانیه را روی فیبرهای چند حالته دریافت کند. در حال حاضر، چشم انداز این است که هر کدام 25 گیگابیت بر ثانیه دارند، بنابراین چهار کانال SWDM در مجموع 100 گیگابیت بر ثانیه دارند.

در کد گذاری رنگ پچ کورد فیبر نوری برای فیبر تک حالته، زرد برای سال‌ها استاندارد رنگ واقعی بوده است و چه از فیبر OS1 یا OS2 استفاده شود، این درست است.

ممکن است متوجه شوید می گوییم که این رنگ ها برای برنامه های غیر نظامی کاربرد دارند. این قسمت دیگری است اما در واقع مشخصات کمتری وجود دارد، مانند اینکه رنگی برای OM3/OM4 به عنوان مثال مشخص نشده است. ما همچنین از فیبر تک حالته نگهدارنده پلاریزاسیون (آبی) و فیبر چند حالته 100/140 (نارنجی) صرفنظر می کنیم تا عبور از آن آسان تر شود.

کلمات پایانی

برای خوانندگان ما، کابل Aqua OM3 ممکن است هنوز مفید باشد، اما ما فکر می‌کنیم که بیشتر آنها از کابل‌های OM4 (آکوا یا بنفش)، OM5 (سبز لیمویی)، یا OS2 (زرد) استفاده می‌کنند. این مشخصات روی خود کابل ها نیز نوشته شده است، بنابراین همیشه ارزش بررسی را دارند.

این کالا در شبکه و  قیمت تجهیزات شبکه لگراند و مخابرات معمولا از کابل های زیپ کورد (دوتایی) و ساختار تکی سیمپلکس طراحی و ساخته شده اند، روکش زرد رنگ بطور مثال نشان دهنده سینگل مد بودن آن پچ کورد می باشد، رنگ روکش کابل فیروزه ای نیز نشان دهنده فیبر نوری مالتی مد OM3 می باشد، در برخی مواقع مانند پیگتیل های مرتب شده بر اساس رنگ بندی شناسایی نوع فیبر نوری از روی بوت انتهای کانکتور صورت می پذیرد، به عنوان مثال در با توجه به بوت فیروزه ای رنگ نوع فیبر نوری پیگتیل های فوق مالتی مد OM3 می باشد. پیگتیل های فیبر نوری که دارای کانکتور در یک انتهای خود می باشند براساس رنگ بندی بوت (قطعه پوششی انتهای کانکتور ، چکمه کانکتور نوری) قابل شناسایی می باشند، در مورد پچ کورد ها و پیگتیل ها علاوه بر بوت کانکتور رنگ روکش نیز براساس رنگ بندی نوع فیبر نوری را مشخص می نماید.