کارِ یک پژوهشگر، صرفاً «تحقیقات و مطالعات گسترده راجع به یک موضوع علمی» نیست. این تنها پوسته‌ی بیرونیِ ماجراست. در بطنِ آن، «نگاهی منتقد»، «ذهنی تحلیل‌گر»، و «روحی جستجوگر» نهفته است. آری، پژوهشگرِ زیست‌شناس، در دخمه‌ی آزمایشگاه، با میکروب‌ها و مولکول‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کند و پژوهشگرِ فنی، بر فرازِ سازه‌های غول‌آسا، به محاسبه و تحلیل می‌پردازد. اما آنچه این دو را، و هزاران پژوهشگرِ دیگر در عرصه‌های گوناگون را، به هم پیوند می‌دهد، آن «شورِ» دانستن و آن «اراده‌ی» به کشف است. این «تنوعِ» ظاهری در عرصه‌های پژوهش، در واقع، تجلیِ وحدتی عمیق‌تر در «روشِ» اندیشیدن و «هدفِ» کاویدن است. پژوهشگر، آن «ناخویشتنِ» جاهل را در خود می‌کُشد تا «خویشتنِ» آگاه‌تری را متولد سازد. استخدام پژوهشگر در تزنویسان!
مقالات مرتبط
مروری جامع به اصول و روش تحقیق
پژوهش علی (علت و معلولی) چیست؟
