بررسی گروه FATF و نقاط ضعف و قوت آن

یوستن ایران به گروه ویژه اقدام مالی یا همان واژه اختصاری معروف به «FATF» (Financial Action Task Force on Money Laundering) یکی از مهم‌ترین مباحث فنی در حوزه مالیه حکمرانی ایران درچند سال اخیربوده است؛ به نحوی که توانسته است نظام تصمیم گیرکشور را از دولت گرفته تا مجلس و شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام دچارچالش حاکمیتی نماید. البته در خصوص این پیوستن، حرف و حدیث فراوانی وجود دارد که موجب خط کشی میان سیاسیون کشور شده است؛ گروهی موافق و گروهی مخالف. امیداست این قلم بتواند نکات سودمند و مفیدی را در این باب مطرح و تقدیم افکار پرسش گرجامعه نماید. یکم) این گروه ؛ یک سازمان بین دولتی است.[1] در سال 1989 با ابتکار"جی7 " [2] و با توجه به سیاست‌های توسعه برای مبارزه با پول‌شویی تأسیس شده است. در ابتدای راهش 16عضو داشته که تا به امروز به 38عضو رسیده است. در سال 2001 به عمل در مبارزه با تأمین مالی تروریسم گسترش یافت. دبیرخانه «FATF» مستقر در مقر سازمان همکاری اقتصادی و توسعه در پاریس است.[3] فعالیت‌های این گروه در طول زمان توسعه و گسترش یافته است. در سال 2012میلادی، مقابله با تأمین مالی فعالیت‌های اشاعه‌ای نیز به مأموریت این گروه اضافه می گردد.در همان سال 2012 این گروه توصیه‌های خود را برای مقابله با جرایم مالی (تأمین مالی تروریسم، تأمین مالی فعالیت‌های اشاعه‌ای، پولشویی و …) منتشر می نماید. این گروه؛ میزان پیشرفت کشورهای عضو در زمینه پیاده‌سازی توصیه‌های این گروه را رصد می‌کند. پیشرفت تصویب و اجرای توصیه‌های گروه را در سطح جهان نظارت می‌کند. دو) گروه کاری اقدام مالی، کشورها را به سه دسته تقسیم کرده است. یک دسته کشورهایی هستند که از نظر این گروه کاملاً بر توصیه‌های این گروه منطبق بوده و آن ها را اجرا کرده‌اند. این گروه بیشترکشورهای توسعه یافته هستند. گروه دوم کشورهایی هستند که در حال پیشرفت و تطبیق با استانداردهای مشخص شده هستند. دسته آخر کشورهایی هستند که همکاری با این گروه نداشتند و لذا از نظر گروه کشورهای دارای خطر پولشویی و تأمین مالی تروریسم هستند. این دسته خود به دو دسته تقسیم می‌شوند. یک دسته کشورهایی که علیه آن ها «اقدام متقابل» انجام نمی‌شود. دسته دیگر آن هایی هستند که علاوه بر بودن در لیست سیاه علیه‌شان اقدام متقابل نیز صورت می‌گیرد.