شکاف هویتی در انتخابات میاندوره ای آمریکا

دموکراتها، دوست داشته باشند یا نه، سیاستهای هویتی را در انتخابات میان دوره ای اجرا می‌کنند. البته تا آنجا که می دانیم جمهوری خواهان نیز همین طور هستند. بعد از انتخابات مقدماتی مناقشه‌آمیز حزب دموکرات در سال 2016، حزب به طور جدی این مساله را مورد بررسی قرار داده است که آیا باید بر مسائلی که برای مردم رنگین پوست اهمیت دارند تاکید کند یا تمرکز خود را بر سیاستهای اقتصادی پیشرو قرار دهد؟ به نظر می رسد این حزب در زمینه برنامه اقتصادی خود به اجماع نرسیده اما بر سر مسأله تکثر به اتفاق نظر رسیده‌اند. زنان دموکرات در سال 2018 بیشتر از هر زمان دیگری در گذشته، نامزد شده‌اند. همچنین حزب در حال جذب چهره‌های نوظهور، جوان و مترقی مانند «الکساندریا اوکسیو کورتز» در نیویورک و «اندرو گیلوم» در فلوریدا است که از سیاستهای مترقیانه ای نظیر بیمه‌ی پزشکی برای همگان طرفداری می‌کنند. دموکراتها، کاندیدا‌هایی را نامزد کرده‌اند که احتمال دارد به اولین زنان مسلمان و اولین زن بومی آمریکایی در کنگره تبدیل شوند. آنها همچنین در میان صفوف خود، برخی از کاندیداهایی را که احتمال بردشان کم است را در نظر گرفته‌اند که به لحاظ تاریخی در نوع خودشان اولین به حساب می‌آیند، برای مثال اولین نامزد زن تراجنسیتی برای فرمانداری، یک دموکرات در ورمونت است. همانطور که واشنگتن‌پست در گزارش خود اخیراً آورده است، «دموکراتها اساسا در زمینه‌ی تعداد نامزدهای زن، سیاه و دگرباشی که معرفی کرده‌اند رکورد جدیدی به ثبت رسانده اند.» در همین حال «آمار تکثر در نامزدهای‌ جمهوری‌خواهان در تمام دسته‌ها ایستا و محدود باقی مانده یا کاهش یافته است، که این امر به فهرستی از نامزدهای انتخاباتی عمدتاً سفید پوست و مذکر منجر شده است.» به نظر می‌رسد جمهوری‌خواهان سیاست‌های هویتی سفید را تکرار کنند که مورد علاقه دونالد ترامپ است. نامزدهای انتخاباتی آن‌ها همچنان مسن‌تر، سفید‌تر و بیشتر مرد هستند. شاید به طور اجتناب‌ناپذیری، این تفاوت‌ها در سیاستهای هر حزب منعکس شده‌اند: در حالی که دموکرات‌ها به منظور برانگیختن رأی‌ دهندگان به تزریق انرژی و شور‌ و شوق متکی هستند، جمهوری خواهان بر روی ترس و انزجار از تغییر، حساب باز کرده‌اند؛ تبلیغات انتخاباتی که به راه انداخته‌اند بیشتر شبیه فیلم‌های ترسناک است، که مجرمانی خطرناک (اغلب با پوستی قهوه‌ای رنگ) نقش آدم‌هایی شرور را در آن بازی می‌کنند. از آنجا که تا کنون «سیاستهای هویتی» باعث شده تمرکز دو حزب بزرگ بر خصوصیات جمعیت‌شناختی حزب باشد تا ایدئولوژی آنها، انتخابات سال 2018 را باید انتخاباتی مبتنی بر سیاستهای هویتی قلمداد کرد.