من هم مثل خیلی‌ها اولش همه‌چیز رو ساده می‌گرفتم؛ یک یا دو تا رمز ثابت برای همه‌جا: ایمیل، اینستاگرام، نت‌بانک، صرافی، حتی پنل‌ها و ابزارهای کاری. راحت بود، اما هرچی جلوتر رفتم فهمیدم این راحتی یه تله‌ست. در ادامه همراه با راوی تکنولوژی باش.
کافی بود یکی از این سرویس‌ها نشت اطلاعات بده یا با یه لینک فیشینگ گول بخورم، اون‌وقت مهاجم با همون یک رمز می‌تونست نصف زندگی دیجیتال منو بهم بریزه. از اون طرف هم هرجا می‌گفتن رمز قوی بساز: حداقل دوازده کاراکتر، ترکیب حروف بزرگ و کوچک، عدد، کاراکتر خاص، بدون الگوهای تکراری. نتیجه‌اش چی شد؟ خستگی از مدیریت رمزها، یادداشت‌های پراکنده توی نوت‌اپ گوشی، عکس گرفتن از پسورد توی گالری، یا ذخیره‌شون توی مرورگر بدون هیچ نظم و حساب‌وکتابی.
