ری را، قایقی که موشک شد و پرواز کرد

یادش بخیر… بچه‌ که بودیم، با کاغذ و روزنامه و هر چیزی که دَم دست‌مان بود قایق و موشک کاغذی درست می‌کردیم. از بس که این کار را انجام داده بودیم، چشم بسته هم که روزنامه دست‌مان می‌دادند، قایق و موشک‌مان را می‌ساختیم و کِیف می‌کردیم از این کار… به وقت بازی هم انگار نه انگار که قایق‌مان کاغذی است، خیال می‌کردیم بزرگترین قایق و موشک دنیا در کف ماست. برای همین خوشحال‌ترین و خوشبخت‌ترین آدم دنیا بودیم و صدای خنده و شادی‌مان یک لحظه هم قطع نمی‌شد؛ در یک کلام، دل‌خوش به همین شادی‌های کوچک و ارزان قیمت بودیم… حالا«آناهیتا تیموریان» قصه‌ای خیالی برای کودکان نوشته با همین موضوع، با همان دغدغه‌های آشنا… این شما و این معرفی کتاب «قایق کاغذی».