تاریخ یکتاپرستی

نویسنده در این وب نوشته بر آن است که نشان دهد ریشه همه خوبی‌ها در پایبندی به یگانه‌پرستی است و پایبندی به یگانه‌پرستی درگرو باورمندی به نیک‌اندیشی خداوند و دریافت درست اصل توحید است همچنین علت کمبودهای دیروز و امروز بشر را در جدایی انسان از این اصل می‌داند؛ این جدایی گاه دانسته‌است که به ستمکاری منجر می‌شود و گاه از کژفهمی و نادانی است که به تعصب کشیده می‌شود در ادامه با نگرش توحیدی رخدادهای آشکار جامعه امروز و گذشته و رویارویی دنیاخواهی و یکتاپرستی را واکاوی می‌کند.
نگارنده اصرار دارد که اگرچه راه‌های رسیدن به یگانه‌پرستی گوناگون باشد ولی قدم برداشتن در گذرگاه یکتاپرستی باید به گونه‌ای باشد که آفریدگار هستی برای بندگانش می‌پسندد و این به دست نمی‌آید مگر با فهم صحیح یکتاپرستی.
در پایان به دستاوردهای زیر می‌رسد:
- یگانه‌پرستی با دنیاخواهی جمع نمی‌شود و هرگز با گرایش به فرومایگی ها نمی‌توان آهنگ تعالی نمود. آفریننده‌ی هستی رسم روزگار را بر پایه‌ی وحدت و به‌سوی تعالی بنیان نهاده است و جدایی از روش یکتاپرستی یعنی ناسازگاری با سرشتی که پدیدآورنده یکتا برای هستی برگزیده است و جز خسران سرانجامی ندارد.
- این انسان است که با اختیار خود فرورفتن در سفلگی یا اوج‌گرفتن در مسیر کمال را برمی‌گزیند. گاه آدمیان در این آزمون ننگ بردگی دنیا را بر شکوه زندگانی در سایه توحید و یگانگی برمی‌گزینند.
- آنان که امروز گرفتار هجمه آفات و توفان دنیازدگی گشته‌اند؛ باید ریشه کج‌روی از مسیر یگانگی را نخست در خود و بستگی‌شان با راه یکتاپرستی بجویند سپس در این مسیر به اصلاح در کردارشان بپردازند.