در دنیای جراحی پلاستیک صورت، همیشه یک قانون نانوشته وجود دارد: “عمل کردن بینی استخوانی هنر است، اما عمل کردن بینی گوشتی معجزه.” بسیاری از مراجعین تصور می کنند که اگر بینی بزرگی دارند، جراح فقط باید بخش های اضافه را ببرد و دور بیندازد تا بینی کوچک شود. اما این تصور برای بینی های با پوست ضخیم یا همان بینی های گوشتی، کاملا اشتباه و حتی خطرناک است. مشکل اصلی در این نوع بینی ها، ضخامت پوست است که مثل یک پتو روی اسکلت بینی کشیده شده است. هرچقدر هم که جراح زیر این پتو هنرنمایی کند و استخوان را ظریف تراش دهد، اگر پوست ضخیم باشد، هیچ کدام از آن ظرافت ها دیده نمی شود.
در گذشته، جراحان برای کوچک کردن بینی های گوشتی، غضروف های زیادی را برمی داشتند. نتیجه در ماه های اول خوب بود، اما به مرور زمان، پوست سنگین و ضخیم روی اسکلت ضعیف شده فشار می آورد و باعث می شد نوک بینی افتادگی پیدا کند یا شکل آن دفرمه شود. امروزه تکنیک کاملا تغییر کرده است. به جای “کاستن” از بافت، جراحان رویکرد “افزودن” و “تقویت” را پیش می گیرند. آن ها با استفاده از غضروف خود بیمار (که معمولا از تیغه میانی بینی یا در موارد پیچیده تر از دنده یا گوش برداشته می شود)، یک اسکلت بسیار محکم و قوی می سازند. این اسکلت جدید مثل ستون های یک چادر عمل می کند و پوست ضخیم را محکم نگه می دارد تا دچار افتادگی نشود.
شیراز به عنوان یکی از قطب های پزشکی ایران، روزانه میزبان صدها عمل زیبایی است. اما تفاوت میان یک نتیجه معمولی و یک شاهکار مهندسی شده در اتاق عمل مشخص می شود. شناخت دقیق آناتومی پوست و تسلط بر تکنیک های پیوند غضروف، ویژگی بارزی است که بهترین جراح بینی در شیراز را از سایرین متمایز می کند. چنین پزشکی می داند که اگر اسکلت بینی گوشتی بیش از حد کوچک شود، راه تنفسی بیمار بسته می شود و ظاهر بینی پس از یک سال خراب خواهد شد.
بنابراین، اگر پوست بینی ضخیمی دارید، نباید انتظار بینی های عروسکی و بسیار کوچک را داشته باشید. هدف در این جراحی، ایجاد تناسب و فرم دهی است، نه کوچک سازی افراطی. همچنین باید صبور باشید، زیرا ورم در بینی های گوشتی گاهی تا دو سال زمان می برد تا کاملا فروکش کند و فرم نهایی و زیبای ساخته شده توسط جراح، خودش را نشان دهد.
